Są takie zdjęcia, które nabierają mocy gdy sprowadzi się je do monochromu. Odarte z rozpraszającego koloru uwydatniają kadr i fakturę.
Bardzo się cieszę, że wpis z Zosią obejrzało tak wiele osób:) A ponieważ też jestem z tej sesji bardzo zadowolona dorzucam mały bonusik. I oczywiście marzę o tym żeby jeszcze kiedyś Zosię fotografować, ta dziewczynka ma potencjał!  

Maj w tym roku nas nie rozpieszczał, także i tej niedzieli pogoda nie dawała gwarancji na udane zdjęcia. A jednak popołudniowe niebo rozchmurzyło się :) Zosia z zapałem podeszła do poszukiwań planu zdjęciowego po okolicznych wertepach. Czyż mogłam chcieć więcej? Obie świetnie się bawiłyśmy, nie zauważając, jak szybko mija czas i karta pamięci się zapełnia, ale w końcu trzeba było powiedzieć: koniec, wracamy do gości. W efekcie zdjęć jest może nieco zbyt dużo, ale uwierzcie mi, selekcja była wyjątkowo trudna. Już kilka razy zamierzałam upublicznić ten wpis, ale ciągle jeszcze coś dokładam i dokładam. No bo takie są właśnie konsekwencje naszego gorliwego zaangażowania;)
Dziękuję Zosiu za to spotkanie. W mojej pamięci zastanie twórcza atmosfera, żywe tempo tegoż spaceru i błyskawicznie realizowane pomysły "gdzie by tu jeszcze wejść" ;) Dziewczynka oczarowała mnie naturalnością i wdziękiem. Myślę że zdjęcia, które zdecydowałam tu umieścić, w pełni oddają różne oblicza młodej, lecz wyrazistej osobowości.  Bardzo się cieszę z efektów mojej pracy, ale nie mogło być inaczej, skoro tak dobrze się rozumiałyśmy.